Żyjemy w czasach, kiedy wygląd i stan włosów maja dla nas istotne znaczenie. Niemalże świadczą o człowieku, rzutują na jakość życia, poczucie pewności siebie, a wręcz na poczucie własnej wartości (!). Ostanie badania porównujące priorytety w wyglądzie zewnętrznym donoszą, że włosy dla kobiet stanowią drugie miejsce pod względem wazności, zaraz po skórze i cerze, natomiast dla mężczyzn włosy plasują się na trzecim miejscu ważności, po wzroście i sylwetce oraz genitaliach.
Powyższe badanie celnie obrazuje, jak na przełomie ostatnich lat stan włosów zmienił swoje społeczne znaczenie.
Łysienie androgenowe- przyczyny.
Jedną z najczęstszych przyczyn problemów pacjentów, obserwujących u siebie przerzedzenie i zmniejszenie objętości swoich włosów jest łysienie androgenowe. Aktualnie ocenia się jego występowanie u 80% populacji mężczyzn oraz 40-50% populacji kobiet. U podłoża łysienia androgenowego leży obecność genu AR w materiale genetycznym, czyli dziedziczona po naszych przodkach predyspozycja. Dziedziczenie łysienia androgenowego nie jest zależne od płci, może być dziedziczone zarówno po lini żeńskiej jak i męskiej, nawet do 15 pokoleń wstecz (!). Dlatego nawet jeśli pokolenia wsteczne z założenia nam znane, a więc pokolenie rodziców i dziadków, cieszą się bujną czupryną, nie świadczy to, że nie odziedziczyliśmy od przodków predyspozycji do łysienia androgenowego.
Czy jednak posiadanie genu to wyrok? Dlaczego wcześniejsze pokolenia nie borykały się na tak dużą skalę z problemem łysienia androgenowego?
Kluczem do odpowiedzi jest stosunek, stanowiący ogólną zasadę przełożenia tendencji dziedziczenia predyspozycji genetycznych: geny 30% / 70% styl życia.
Śmiało zatem można stwierdzić, iż noszenie w materiale genetycznym genu łysienia androgenowego to predyspozycja, na której aktywację i stopień nasilenia mamy niezwykle duży wpływ przez swój styl życia.
Jakie czynniki mają wpływ na wystąpienie łysienia androgenowego?
Czynnikami, które zostały stwierdzone jako kluczowe w aspekcie wystąpienia łysienia androgenowego są:
- dieta
- aktywność fizyczna
- stres
- wiek
- narażenie na detergenty i stres oksydacyjny
- choroby współistniejące
Udowodniono, że rutynowe kładzenie nacisku na minimalizację powyższych czynników, opóźnia czas aktywacji choroby, a także spowalnia jej przebieg.
Kiedy może się pojawić łysienie androgenowe?
Trzeba także zaznaczyć, iż w przypadku łysienia adrogenowego określa się wiek pacjenta charakterystyczny dla fizjologicznej aktywacji choroby, u osób posiadających do niego predyspozycje. Zakłada się, że u mężczyzn jest to wiek około 25 roku życia, natomiast u kobiet u kobiet okres pomenopauzalny. Przestrzegając zasad zdrowego stylu życia, minimalizujcego wyżej wymienione czynniki, można czas aktywacji choroby niejako opóźnić oraz zmniejszyć szybkość postępowania choroby.
Jeśli natomiast proces aktywacji łysienia androgenowego następuje w wieku wcześniejszym niż sugerują to fizjologiczne normy, trzeba zakładać, że występuje w organizmie jakaś współistniejąca przyczyna, (np. choroba autoimmunologiczna, zaburzenia hormonalne), która za doprowadziła do wcześniejszej aktywacji szlaku metabolicznego przemian testosteronu w jego aktywną formę dihydrotestosreron.
Łysienie androgenowe- terapia.
Czy można zatrzymać lub spowolnić postęp dziedzicznej choroby łysienia androgenowego?
Najnowsze odkrycia trychologii dają wiele narzędzi do zatrzymania postępu choroby oraz odwrócenia ich dotychczasowych skutków.
Kluczowym aspektem spodziewanych efektów jest czas oraz konsekwencja w działaniu pacjenta. W początkowych fazach fizjologicznie występującego łysienia androgenowego istnieje możliwość z dużą skutecznością zahamowania postępu choroby oraz cofnięcie i zregenerowanie jej objawów, prowadzące do odrostu utraconych włosów.
Im późniejszy etap choroby, na skutek długotrwałej dezaktywacji mieszków włosowych szanse na ich regenerację lub aktywację stopniowo maleją. Dlatego dla maksymalnych efektów terapii łysienia androgenowego niezwykle istotnym czynnikiem jest czas zgłoszenia pacjenta, wykluczenie lub ustabilizowanie współistniejących zaburzeń, oraz nieprzerwana konsekwencja w działaniu przede wszystkim ze strony codziennych nawyków pacjenta, wspomaganych terapią gabinetową trychologa.
Diagnostyka i badania w kierunku łysienia androgenowego.
Jeśli nie jesteś pewien/pewna czy objawy z jakimi się zmagasz są spowodowane łysieniem androgenowym zachęcamy do skorzystania z wizyty u trychologa, który podczas badania fizykalnego, i trichoskopowego, oraz na podstawie wywiadu i wyników badań laboratoryjnych będzie w stanie postawiać diagnozę oraz zaproponować kompleksową terapię trychologiczną łysienia androgenowego.